Podstawowe pojęcia

ADRESOWANIE KOMÓREK
		Adresowanie komórek wygląda w sposób następujący: np. AB4500 najpierw podajemy numer kolumny, potem numer wiersza komórki, wpisujemy oba elementy razem Piszemy np. tak Arkusz4.Z9000 (w MsExcel Arkusz4!Z9000 ), gdy pytamy się o komórkę spoza aktualnego skoroszytu, w tym przypadku o komórkę Z900 ze skoroszytu o nazwie Arkusz4. Adres bezwzględny i względny Gdy chcemy zabezpieczyć wzór przed zmianami przy kopiowaniu to przed tym elementem nie zmieniającym się wstawiamy znak $ . W przykładzie powyżej stawka odsetek jest umieszczona w komórce D3. Jeżeli we wzorze wyliczającym odsetki nie zabezpieczymy wiersza nr 3, to już w następnym wierszu (po przekopiowaniu) wzór będzie wskazywał komórkę D4 czyli pustą! Możemy napisać również $D$3, ale nie jest to potrzebnie, bo wzór kopiujemy tylko w dół, więc stojąca na początku litera D i tak się nie zmieni. Zmieniając wzór w komórce C6 możemy dodać jeszcze jeden znak dolara przed literą B w ten sposób: =$B6D$3, ale jak wyżej i tutaj nie jest to konieczne. Tabliczka mnożenia jednym wzorem!* Pierwszy wiersz liczb 1,2,3... i pierwszą kolumnę wpisujemy bez wyliczania. Trzeba teraz wpisać taki wzór, żeby po przekopiowaniu wypełnił całą tabelkę liczbami, jak w tabliczce mnożenia. We wzorze =$B4*C$3 wstawione są dwa znaki $, zadanie pierwszego to "nie zmieniaj kolumny B", a drugiego "nie zmieniaj wiersza 3" podczas kopiowania wzoru.
FORMUŁY W ARKUSZU
tworzenie formuł		Formuły, czyli wzory, rozpoczynamy zawsze od znaku równości. Przykład 1. =2*(3-5) =pierwiastek(A234) - funkcja =SUMA(D4:D56;F3:F9) - funkcja Nazwy funkcji piszemy wielką lub małą literą, wszystko jedno. Arkusz zamieni wszystkie małe litery w nazwie funkcji na wielkie.
operatory		Operatory arytmetyczne (znaki działań): * znak mnożenia / znak dzielenia, + znak dodawania, - znak odejmowania, ^ znak potęgowania i () nawiasy (tylko okrągłe!) np. wzór w zapisie matematycznym 3(4²-7) wygląda w arkuszu następująco: =3*(4^2-7)
PRZYKŁADY FORMUŁ

ZAOKR		=ZAOKR(liczba;liczbacyfr) Zaokrągla liczbę do określonej liczby cyfr. liczba jest liczbą albo wyrażeniem do zaokrąglenia. liczba_cyfr określa liczbę cyfr, do których ma być zaokrąglona liczba. Jeżeli liczba_cyfr jest większa od zera, to wyliczona wartość wyrażenia jest zaokrąglona do wybranej liczby cyfr po przecinku. Jeżeli liczba_cyfr jest mniejsza od zera, to wyliczona wartość wyrażenia jest zaokrąglona do wybranej liczby cyfr przed przecinkiem. Przykład 2. =ZAOKR(3,141592;3) jest równe 3,142 =ZAOKR(3,141592;2) jest równe 3,14 =ZAOKR(3,141592;0) jest równe 3 =ZAOKR(3,141592;-1) jest równe 0
ILE.LICZB		=ILE.LICZB(obszar) Sprawdza w ilu komórkach z obszaru są wpisane liczby i oddaje nam liczbę tych komórek. Przykład 3. =ILE.LICZB(D5:G300) sprawdza w ilu komórkach z bloku D5:G300 są wpisane liczby i oddaje nam liczbę tych komórek.
SUMA		=SUMA(obszar) oblicza sumę wartości komórek z obszaru. Przykład 4. =SUMA(A5:A10) oblicza sumę wartości komórek A5 do A10.
ŚREDNIA		=ŚREDNIA(obszar) oblicza średnią wartości komórek z obszaru. Przykład 5. =ŚREDNIA(C5:K10) wylicza średnią z komórek od C5 do K10.
ILOCZYN		=ILOCZYN(obszar) oblicza iloczyn wartości komórek z obszaru. Inaczej mówiąc, mnoży wszystkie komórki z podanego obszaru. Przykład 5. =ILOCZYN(B12:D30) wylicza iloczyn(wynik mnożenia) z komórek od B12 do D30.
LICZ.JEŻELI		=LICZ.JEŻELI(obszar;warunek) zlicza komórki z obszaru spełniające warunek. Przykład 6. =LICZ.JEŻELI(A5:A10;">=0") podaje liczbę komórek z bloku A5:A10 o wartościach dodatnich lub równych zero.
SUMA.JEŻELI		=SUMA.JEŻELI(obszar1;warunek;obszar2) sprawdza komórki z obszaru1 spełniające warunek i w tym samym wierszu (kolumnie) sumuje komórkę z obszaru2. Obszar1 i obszar2 powinny wskazywać wiersze (albo kolumny) o tej samej liczbie komórek. Przykład 7. =SUMA.JEŻELI(B6:B8;"Kowalski";C6:C8) sprawdza w kolumnie nazwisk, wyszukuje nazwisko Kowalski i sumuje zaliczki wzięte przez pana Kowalskiego. =SUMA.JEŻELI(obszar1;warunek) sprawdza komórki z obszaru1 czy spełniają warunek i sumuje wartości komórek spełniających warunek. Przykład 8. =SUMA.JEŻELI(B6:B8;">230") oblicza sumę zaliczek z komórek B6:B8 większych od 230.

WYSZUKAJ.POZIOMO		=WYSZUKAJ.POZIOMO(kryterium;macierz;indeks;posortowane) wyszukuje w macierzy w wierszu indeks elementu kryterium i zwraca znaleziony element. Argument posortowane określa czy macierz zawiera elementy posortowane (przyjmuje wartość 0-nie i 1-tak). Przykład 9. Chcemy wpisywać cenę towaru w walucie obcej, następnie nazwę waluty, a arkusz powinien przeliczać cenę na złote według tabeli powyżej. W komórce D8 znajduje się formuła =WYSZUKAJ.POZIOMO(C8;B4:D5;2;0)B8 Wzór znajdzie w tabeli B4:D5 w drugim wierszu wartość waluty DM (marki niemieckiej) i wymnoży tę wartość przez cenę w markach, obliczając w ten sposób wartość towaru w złotych. Po zabezpieczeniu wzoru i zaokrągleniu otrzymamy formułę: =ZAOKR(WYSZUKAJ.POZIOMO(C8;$B$4:$D$5;2;0)B8;2) , która reaguje na zmianę symbolu waluty i daje się poprawnie kopiować.
WYSZUKAJ.PIONOWO		=WYSZUKAJ.PIONOWO(kryterium;macierz;indeks;posortowane) wyszukuje w macierzy w kolumnie indeks elementu kryterium i zwraca znaleziony element. Argument posortowane określa czy macierz zawiera elementy posortowane (przyjmuje wartość 0-nie i 1-tak). Przykład 10. Uczniowie mają do zrobienia trzy zadania. Obliczane są maksymalna i minimalna liczby punktów dla każdej osoby z każdego zadania oraz suma punktów za wszystkie zadania. Następnie arkusz na podstawie kryteriów wystawia ocenę. W komórce G7 znajduje się formuła =WYSZUKAJ.PIONOWO(F7;D$16:E$19;2;1) Arkusz bierze z komórki F7 sumę punktów, następnie znajduje liczbę równą albo mniejszą w pierwszej kolumnie tabeli kryteriów D16:E18 i z drugiej kolumny (z tego samego wiersza) wyświetla odpowiednią ocenę. Parametry funkcji oznaczają: F7 - stąd arkusz bierze sumę punktów do sprawdzenia D$16:E$19 - tabela z kryteriami 2 - z tej kolumny bierze napis 1 - włączone przybliżone szukanie Dla porządku podam pozostałe wzory: C12: =MIN(C7:C10) C13: =MAX(C7:C10) C14: =ŚREDNIA(C7:C10) C7: =SUMA(C7:E7)