Rodzaje środowisk sieciowych: peer-to-peer, klient-serwer.

Podstawowym celem tworzenia sieci komputerowych jest współdzielenie zasobów do których możemy zaliczyć pliki, plotery, drukarki czy też inne urządzenia peryferyjne. Aby zasoby zostały udostępnione, ich właściciel wyraża zgodę na korzystanie z nich przez innych użytkowników. Host (komputer), który będzie udostępniał swoje zasoby czy też usługi nosi nazwę serwer. Urządzenia korzystające z udostępnionych zasobów przez serwer będę nazywane klientem. W zależności od sposobu zorganizowania udostępniania oraz korzystania z udostępnionych zasobów w sieci, mówimy o:

• architekturze równorzędnej
• opartej na serwerach.

Sieć typu peer-to-peer

Środowisko sieciowe typu peer-to-peer nazywane również siecią równorzędną, dodatkowo w literaturze można spotkać pojecie sieć koleżeńska, sieć partnerska. Jest to sieć bez wydzielonego serwera czyli wszystkie komputery w tej sieci są jednakowo traktowane, nie ma tutaj komputera ważniejszego albo mniej ważnego, wszystkie są jednakowo traktowane. Administracja musi być wykonywana na każdym komputerze z osobna. W tym typie dostępu każdy na swoim „podwórku” czynności administracyjne musi wykonywać sam. Z uwagi na to, że jest to rozwiązanie mało skalowalne, mało elastyczne i efektywne wykorzystuje się je w małych firmach np. 20 komputerów, natomiast przy większej ilości komputerów w sieci komputerowej to rozwiązanie jest mało wydajne. W związku z tym należy stosować rozwiązania typu klient serwer.

Zalety sieci peer-to-peer

• łatwość wdrożenia i obsługi
• do działania potrzebują jednostek centralnych, SO, mediów transmisyjnych oraz koncentratora sieci
• tanie w utrzymaniu
• nie wymagają dodatkowej wiedzy użytkowników
• awaria jednego komputera w sieci nie ma wpływu na działanie pozostałych komputerów

Wady sieci peer-to-peer

• Zasoby sieciowe są dostępne, gdy komputery są włączone
• mało wydajne komputery biurowe, zmniejszają jeszcze bardziej swoją wydajność gdy zdalni użytkownicy współdzielą jego zasoby
• bezpieczeństwo w sieci, opiera się na wiedzy wszystkich osób należących do tej sieci
• użytkownicy muszą sami odnajdować udostępnione zasoby w sieci.

 

Sieć typu klient-serwer (serwerowe)

W sieci tej mamy pewien wydzielony dedykowany serwer, który służy do kontroli, administracji oraz zarządzania wszystkimi pozostałymi komputerami. Aby taka struktura mogła prawidłowo funkcjonować, musi zostać zainstalowane odpowiednie oprogramowanie. To oprogramowanie instaluje się na serwerze, natomiast na stacjach roboczych jest oprogramowanie typu workstation. Użytkownicy logując się do domeny na serwerze mogą korzystać z jego zasobów, oraz jego usług. W tym rozwiązaniu mamy scentralizowane zarządzanie. Właściwości sieci typu klient-serwer sprawiły, że ma ona zastosowanie w średnich oraz dużych firmach. Początkowy nakład na zakup dedykowanego serwera, odpowiednie oprogramowanie oraz na zatrudnienie administratora jest w stanie bardzo szybko się zwrócić.

 

Zalety sieci client-server

• sieci client-serwer są dużo bardziej bezpieczne niż sieci peer-to-peer
• serwer przetwarza wszystkie żądania, przez co stacje robocze są odciążone
• administrowanie siecią z jednego miejsca
• bezpieczeństwo sieci

Wady sieci client-server

• wysokie koszty budowy oraz eksploatacji (zakup serwera, oprogramowania, zatrudnienie administratora)
• awaria głównego komputera jakim jest serwer unieruchomi całą sieć

 

Ćwiczenia:

1. Podaj po jednym przykładzie gdzie zastosował/a byś architekturę peer-to-peer, oraz klient-serwer podczas tworzenia sieci. Uzasadnij swój wybór.
2. W jaki sposób zidentyfikujesz architekturę używaną w danej sieci?
3. Jak zidentyfikować serwer w sieci.